Triunfo da democracia, martírio da palavra

Publicado em a A Nosa Terra 668, 6 Abril 1995, p. 14

Para aqueles de nós que vivemos uma época na que poucas palavras careciam ainda de sentido, o terror democrático actual supera as mais imaginativas previsões. Muito mais insidiosa que o fascismo patente –e portanto combatível–, a democracia formal nega-nos mesmo a possibilidade de conceber a revolta, formoso termo dormido entre as pregas da nossa adolescência de acne, algo de Lenine, Tintin e assembleias de distrito. A guerra civil actual entre os mercenários das direitas espanholas, com as comparsas voyeuristas da ilusa minoria de esquerdas e a constante supervisão do exército, confirma a absoluta consolidação da democracia no estado e o patético caminho descendente que ainda nos tocará percorrer ajoelhados só para nos deter pontualmente a introduzir molhadas papeletas ilegíveis nas morbosas urnas oficiais de onde sai um fedor a palavras putrefactas e liberdade assassinada. Os numerosos «casos» judiciais actuais, nos que se misturam a intriga de sauna escandinava, o Perry Mason, a China dos mandarins e o Interviú de sobremesa, são o elemento que lhe faltava ao Estado Espanhol para se homologar com o mundo mal civilizado. Como a Itália recente, como Bélgica, como os Estados Unidos de Al Capone, da Lei Seca e dos sindicatos desmobilizados, como a Índia de Gandhi e Neru ou como a Alemanha de Baader-Meinhoff, durante os últimos vinte anos as forças institucionais do estado espanhol, desde o Fraga Iribarne de Gobernación até o dúctil Belloch e o ávido Paco Vázquez, ajuntaram com êxito as miúdas peças da maior operação de alienação e derriba da esperança jamais concebidas. É apavorante compreender que têm mais crédito as palavras dum polícia chulesco do que as dum presidente com sarro. É triste aceitar que o gesticuloso discurso jornalístico supra a reflexão e o debate diário entre as gentes. É aterrador confiar como recurso no mesmo sistema judicial que mantém nos cárceres a miles de réus agonizando com SIDA. Mas é inclusive mais pavoroso assumir que às vezes, talvez várias vezes ao dia, chegamos a pensar que esse magoante país é o nosso.

Continue reading “Triunfo da democracia, martírio da palavra”